Waarom is het loslaten van negatieve gedachten, patronen, relaties etc. zo moeilijk?
Vasthouden is het tegenovergestelde van loslaten. De vraag is eigenlijk: waarom houd je dingen vast? Wat levert het je op om vast te houden? Waarom stop je zoveel energie in iets wat niet de gewenste vervulling of voldoening geeft (of juist wel)? Waarom is het zo spannend om los te laten? En wat krijg je ervoor terug?
Best hele concrete en doortastende vragen! Ik merk wanneer ik deze vragen voor mijzelf objectief beantwoord, dat het mij de eerste stap geeft om los te laten. Het is dan helder wat ik vasthoud en waarom. Het geeft mij een gevoel dat ik weer in mijn kracht sta en niet meer afhankelijk ben van hetgeen wat ik vasthoud.
Verwachtingen
Mijn gevoelens kunnen heel intens zijn, zeker wanneer ik verliefd ben of gevoelens voor iemand heb. Op het moment dat deze gevoelens worden beantwoord en aan mijn behoefte of verlangens wordt voldaan, dan is er een juiste balans en is er niets aan de hand.
Helaas is dit niet altijd het geval. Ik heb gemerkt dat mijn gedachten worden vastgehouden op het moment dat mijn behoefte of verlangen niet word vervuld. Deze gedachten worden omgezet in dagdromen, ik creëer onbewust bepaalde verwachtingen en ik ga veel energie steken om toch mijn behoefte vervuld te krijgen. Ik heb dus moeite met loslaten.
Patroon
Het patroon dat ik in mijzelf herken is dat ik iets moet verdienen om iets te kunnen krijgen. Het geeft mij geen voldoening omdat je in dit voorbeeld afhankelijk bent van een ander. Wat levert mij het vasthouden op? Het levert mij niet veel op, sterker nog, ik herhaal een patroon dat is (aan)geleerd en mij energie kost, en me niets of weinig oplevert. Het zorgt ervoor dat ik de aandacht naar mijzelf verlies en het geeft mij een gevoel van teleurstelling, verdriet en gevoel van minder eigenwaarde.
Onbewust hou ik vast aan de gevoelens, emoties, ervaringen en gedachten uit het verleden met de verwachting dat wanneer ik maar goed mijn best doe de behoefte of verlangen vervuld gaat worden.
De tekst gaat door onder de afbeelding.
Behoefte invullen
De lastigste en meest confronterende vraag voor mij om te beantwoorden is: wat is nu zo spannend om los te laten? Waarom niet openstaan voor nieuwe gevoelens, emoties, ervaringen en gedachten? Waarom hecht ik hier onbewust zoveel waarde aan?
Ik kwam tot de conclusie dat ik vasthoud omdat er een behoefte is die ik voor mijzelf niet invul en dit volgens mijn onbewust geprogrammeerd patroon toch probeer in te vullen. Ik geef waarde aan iets wat geweest is.
Het is dus mijn uitdaging om dit patroon te doorbreken en me te richten op andere voor mij belangrijke dingen. De gevoelens mogen er gewoon zijn, zonder verwachtingen. Niet meer vasthouden wat er niet is of wat is geweest.
Groeien of snoeien
Wat ik terug krijg is: eigenwaarde, gevoel van vrijheid (geen obsessie meer), gevoel dat ik meer in mijn eigen kracht sta, meer het leven in het heden ervaar en dit ook meer waardeer. De waarde word omgezet in een waardevolle herinnering die niet meer mijn leven beheerst. Ik besef dat elk situatie anders is en ook veel ingrijpende consequenties kan hebben wanneer je iets moet los laten. Vroeg of laat komt het moment dat dit toch moet gebeuren omdat je anders je eigen geluk in de weg staat, niet open staat voor nieuwe, wél vervullende ervaringen. Alles waar je gedachten naar uit gaan groeit (of snoeit).